Dowódca rzymski okazał się pobożny oraz życzliwy dla podległych sobie ludzi. Jego dbałość o religię wyraziła się w pobudowaniu synagogi dla wyznawców religii Abrahamowej. Życzliwość dla ludzi możemy zobaczyć, gdy setnik zatroszczył się o życie swoich podwładnych. W końcu, żołnierz stwierdził swoją niemoc i niegodność daru, jakim mógłby obdarzyć go Jezus, mówiąc: „Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie”. Słowa te na stałe zostały wpisane w liturgię Kościoła. Przez nie wierzący wyraża to, jak jest słaby wobec tajemnicy Ciała i Krwi Jezusa, wskazuje także na swoją grzeszność. Jednak najbardziej zadziwia w tym opisie wiara setnika, nie Żyda, nie jednego z uczniów Zbawiciela, ale poganina, który mówi: „Ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie”. Wiara ta odnosi się nie tylko do cudu, który się dokonał, ale zawiera się w niej samo oczekiwanie na „efekt” cudu. Setnik musiał dotrzeć do swojego sługi.
W Ewangelii odsłania się przed nami prawda, że Jezus Chrystus jest nową świątynią. Król Salomon, gdy zbudował przybytek dla Jahwe, powiedział, aby nawet niewierzący, który zwróci się przed tą świątynia do Boga, otrzymał to, o co prosi, jeśli uczyni to z wiarą. Wypełnieniem tej prośby mądrego władcy jest Syn Boży. Co więcej, poganin okazał się człowiekiem jeszcze większego zaufania niż Żydzi, którzy przecież badali Pisma i czekali całe wieki na Mesjasza. Jezus wyraźnie powiedział o setniku: „Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu”.
Prawdę o tym, że Jezus jest nową świątynią, że tylko w Nim jest zbawienie, przypomina św. Paweł. Apostoł narodów jednocześnie przestrzega, aby nie słuchano we wspólnotach, które on ustanowił innej Ewangelii, a gdyby sam Paweł zaczął głosić tę inną Ewangelię, powinien być przeklęty. Ostrzeżenie Pawła nie oznacza jego zbytniej zapobiegliwości, aby nikt nie odebrał mu jego dzieła. Apostoł wskazuje raczej na jakichś innych ludzi, fałszywych nauczycieli, którzy mówią coś, co nie pochodzi od Boga.
Salomon wybudował najwspanialszą świątynię, w której wielu składało Bogu ofiary w szczerości serca, setnik uwierzył Jezusowi, który jest nową świątynią, a Paweł wskazywał, aby nie odstępować od życia, jakie mamy w Zbawicielu i Jego Słowie. Przestrogi Apostoła narodów nie uległy dezaktualizacji. Wiele wskazuje na to, że doskonale można odnieść je do współczesnego świata, który zamiast Boga proponuje „inne ewangelie”, których przyjęcie prowadzi do śmierci.
Adrian Czerwiński,
kurs IV
