Św. Jan Paweł II w encyklice O Eucharystii w życiu Kościoła, wzywa do dziękczynienia za ten nieoceniony dar. Boże Ciało jest szczególnym świętem Eucharystii, dniem wyznania naszej wiary i miłości wobec Eucharystycznego Jezusa. Jest wymianą miłości podarowaną przez Chrystusa w Komunii świętej. W dniu dzisiejszym chcemy jeszcze mocniej uświadomić sobie to niesłychane szczęście, jakiego doświadczamy, i głosić „cud boskiej miłości”, że Jezus pozostał między nami, aby być naszym Pokarmem i Napojem. W Eucharystii Słowo staje się Ciałem i mieszka między nami. Uroczysta procesja przypomina nam naszą wędrówkę do wieczności. Wędrówkę za Panem. Idąc w procesji wyrażam pragnienie towarzyszenia Jezusowi, stanowiąc Jego orszak. To wyrażenie mojej woli naśladowania Jezusa, za którym idę. W świecie, który chce zapomnieć o Bogu, wyznajmy z radością, że naszym Panem jest Jezus Chrystus, który Zmartwychwstał. Jezus, który jest naszą Drogą, naszym Życiem. Czy można w inny, piękniejszy sposób wyrazić nasze przywiązanie do Niego?
Panie Jezu, Ty wychodzisz po raz kolejny do nas, aby tych, co Ciebie kochają, napełnić jeszcze większą miłością, zaś tych, co Tobą teraz pogardzają, przyciągnąć do siebie, aby w porę się opamiętali i całkowicie się w grzechach i w piekle nie zatracili. Bądź dla jednych i drugich podporą i pomocą w codziennych trudach. Przyjdź do nas, grzesznych ludzi. Ukaż nam się na nowo w białej Hostii, w Hostii „dobrej jak chleb”. Daj nam siebie kolejny raz, byśmy nigdy nie zwątpili w to, że Jesteś. Ogarnij swoim spojrzeniem nasze rodziny, domy, zakłady pracy, szkoły, szpitale, więzienia. Zobacz jak żyjemy i króluj temu wszystkiemu, co sam stworzyłeś. Niech Ciebie Boże chwalą niebo i ziemia, pola i łąki i wszystko, co służy nam w zachwycie nad pięknem Boga.
W Roku Miłosierdzia prosimy ogarnij nas, kolejny raz swoimi ramionami. Przytul ludzi chorych, samotnych. Tych, którzy cierpią. Daj nadzieję zrezygnowanym i wątpiącym. Pobudź w młodych – w tych, z którymi się spotkasz w procesji i w tych, którzy ciągle Ciebie szukają, chęć do pójścia za Tobą i służby Tobie i bliźnim w Kościele.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za tę naukę. Za to, że trwając przy Tobie – nie pozwalasz nam zwątpić w miłość i sens tego świata, że dajesz nadzieję na lepsze jutro…
Ulicami, alejami naszych miast
i strojnymi ścieżynami polskich wsi
idzie dzisiaj i porywa z sobą nas
i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli.
Wśród chorągwi, baldachimów, płatków róż,
pośród barwnych wstęg, koronek w blasku dnia
idzie Ten, w którego wierzysz – to sam Bóg
zstąpił z nieba, by zobaczyć ,jak się masz.
Jest obecny w białej Hostii, po to, by
wzrokiem wiary człowiek patrzył w Jego Twarz.
I obiecał, że po wszystkie nasze dni –
aż do końca świata – będzie pośród nas.
(…)
Bartłomiej Borowski,
kurs IV
