Akatyst ku czci Bogarodzicy pochodzi z prawosławia i sięga swoimi korzeniami starożytności. W dwunastu częściach, które stanowią dialog pomiędzy chórem i kantorem wierni wyśpiewują naszej Matce cześć, a przez Nią, naszemu Panu Jezusowi. Akatyst jest prawdziwym wyznaniem wiary, w którym przebłyskuje głęboka pobożność i wiara we wstawiennictwo Maryi, która jest obecna w całym życiu Kościoła i poszczególnych wierzących.
Maryja, która przyjęła Słowo i bezgranicznie zaufała Bogu, stała się dla nas przykładem wiary i wzorem człowieka w pełni oddanego woli Ojca. Matka Jezusa, jak widać to w każdym wersecie akatystu, jest blisko naszej codzienności, naszych problemów, radości, zmartwień, trudności i wspiera nas w trudnościach.
Wszystkim, którzy modlili się z nami w kaplicy seminaryjnej wraz z księżmi biskupami, kapłanami, siostrami zakonnymi i wszystkimi świeckimi dziękujemy za tę solidarność i prosimy już teraz, aby Niepokalana otaczała nas wszystkich płaszczem swojej opieki.
Maryjo Niepokalanie Poczęta, wypraszaj u swojego Syna łaski dla naszego Domu, wszystkich jego dobrodziejów, ale i tych którzy nie poznali jeszcze Ewangelii i nie zachwycili się orędziem miłości, które dał nam Jezus Chrystus.
Ksiądz Rektor dziękując wszystkim za przybycie, nawiązał do tytułu, jakim wzywamy Maryję – Mater Misericordiae – Matka Miłosierdzia. Matka Boża to Ta, która także czyniła czyny miłosierdzia i to wobec samego Jezusa – karmiła swojego Syna, bo głodnych nakarmić; dawała Mu wielokrotnie pić, bo spragnionych napoić; choć uboga była, rąbek z głowy zdjęła i owinęła Dziecię, bo nagich przyodziać; przyjęła Jezusa jako Słowo Ojca, bo podróżnych w dom przyjąć; towarzyszyła Jezusowi na dobre i na złe, także pod krzyżem i przy grobie, bo umarłych grzebać. W wigilię rozpoczęcia Roku Miłosierdzia, te czyny Maryi stają się jeszcze bardziej zachętą dla nas, byśmy żyli Bożym Miłosierdziem i za nie Bogu zawsze dziękowali.
