WITAJ U SIEBIE!
Maryjo, Matka naszego Pana Jezusa Chrystusa i Matko nasza! Na trasie Twego Nawiedzania kolejnych miejsc Diecezji Łowickiej, bądź pozdrowiona w Sercu Diecezji, jakim jest Seminarium. Witaj, Maryjo, w Domu, który – podobnie, jak dom Twojej krewnej Elżbiety – jest Ci bardzo bliski. Witaj w Domu, w którym mieszkają Twoi czciciele, uczniowie Twojego Syna, alumni, diakoni i kapłani, dzieci jednego Ojca, członkowie jednego Kościoła i słudzy jednej Ewangelii.
Maryjo! Zdajemy sobie sprawę z wyróżnienia, jakie nas spotyka. Czujemy się zaszczyceni, że to właśnie nam przypada w udziale niewątpliwy honor i łaska powitania Cię w tym miejscu i podjęcia Cię gościnnie w progach Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu nie tylko w naszym własnym imieniu, ale również w imieniu wszystkich alumnów, kapłanów i wiernych świeckich, związanych z tym miejscem już od niemal ćwierćwiecza. 8 września bieżącego roku minie przecież dokładnie 25 lat od wydania przez pierwszego biskupa łowickiego, Alojzego Orszulika, dekretu erekcyjnego dla tego Domu.
Maryjo, witaj u siebie! Tak, u siebie, bo przecież nasze łowickie Seminarium, w którym Panem, pierwszym i najważniejszym Nauczycielem, Wychowawcą i Mistrzem jest stale obecny wśród nas żywy Jezus Chrystus, jest Seminarium pod Twoim maryjnym wezwaniem – Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej.
Powiedzieć: Miło nam, że przybywasz!, to za mało. Chcemy Ci dziś powiedzieć o wiele więcej: Jesteśmy szczęśliwi, że do nas dotarłaś! Nie pytamy: Skądże to nam, że Matka naszego Pana przychodzi do nas? (Łk 1,43), bo my nie tylko, że spodziewaliśmy się Twego przybycia, ale byliśmy pewni, że nas nie ominiesz.
Razem z Tobą chcemy duszą naszą wielbić Pana i radować się naszym duchem w Bogu, naszym Zbawcy (por. Łk 1,46-47) za to, że z Jego Boskiej Opatrzności, w dniu dzisiejszym, dziesiątego kwietnia roku dwa tysiące siedemnastego, w naszej seminaryjnej kaplicy, właśnie dzięki Nawiedzeniu Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, żywą się staje na naszych oczach scena ze wzgórza Golgoty, w której iuxta crucem stabat Mater – obok krzyża Jezusa stała Matka (J 19,25)
Dzisiaj Matka też stoi pod krzyżem. Dokładnie iuxta crucem. Dosłownie apud crucem. Przy krzyżu Jezusa stoi Jego Matka wielkopostna, wielkotygodniowa, boleściwa, dolorosa, o twarzy jak polska ziemia czarnej i znaczonej bliznami, a jednak Matka cały czas tota pulchra, cała piękna, o słodkim obliczu – Czarna Madonna z Jasnej Góry, Mistrzyni wierności Logosowi, Słowu usłyszanemu, Słowu z wiarą przyjętemu, Słowu zrodzonemu, Słowu trzymanemu na ręku, Słowu ukazywanemu z Obrazu nam wszystkim. Maria Mater semper et Mater semper fidelis.
Maryjo! Matko zawsze wierna, która na zwiastowanie Ci Twego szczególnego powołania odpowiedziałaś Panu Bogu krótko i pozytywnie: fiat! (Łk 1,38). Niech Twoje nawiedzenie Seminarium, w którym mieszkają ludzie powołani, przyczyni się do naszego – jeszcze ochotniejszego, niż dotychczas – mówienia Panu Bogu codziennie: niech nam dzieje według Twego słowa! (Łk 1,38).
Maryjo! Pani i Królowo nasza, która w przeróżnych sytuacjach zachowywałaś wszystkie sprawy boże i rozważałaś je w swoim sercu (Łk 2,19). Niech Twoja obecność w tym Seminarium, w którym alumni i przełożeni zatrzymują się w codziennej medytacji nad Słowem Boga na dłużej, zachęci nas wszystkich do jeszcze pełniejszego odkrywania woli Boga oraz jeszcze głębszego zgłębiania w Duchu Świętym prawd objawionych i objawianych.
Maryjo, Matko i Królowo, która nigdy nie zawiodłaś i nie opuściłaś swojego Syna w godzinie Jego śmierci na krzyżu. Niech Twój pobyt w Sercu Diecezji, pobudzi wrażliwość serc naszych, byśmy stawali się jeszcze wierniejszymi świadkami Chrystusa, jako alumni, kapłani, siostry zakonne i wierni świeccy.
Maryjo, jeszcze raz wypowiadam w imieniu nas wszystkich: Witaj pośród nas i pośród spraw naszych! Witaj u siebie! Rozgość się! Czuj się wśród nas, jak u siebie w domu! Twoje przybycie i Twoja obecność niechaj zbliży nas jeszcze bardziej do Twego Syna oraz stanie się jutrzenką nowych, licznych i świętych powołań ku kapłaństwu kształtowanych tutaj, w miejscu Twego dzisiejszego nawiedzenia.
