Pierwszy stopień święceń, czyli diakonat ma swoje źródło już w Piśmie Świętym. Czytamy w księdze Dziejów Apostolskich, że Dwunastu zebrało się, aby wybrać siedmiu mężów pełnych mocy, pobożności i Ducha Świętego, aby spełniali posługę charytatywną. Uczniowie Jezusa modlili się i włożyli na nich ręce. Ten starożytny gest należy do istoty sakramentu, oznacza przekazanie łaski, urzędu i mocy działania w Duchu Świętym.
Ks. bp Wojciech Osial w homilii zachęcił kandydatów, aby przede wszystkim trwali w jedności z Jezusem, Najwyższym i Wiecznym Kapłanem. Nalegał także, by wiernie modlili się Liturgią Godzin, czyli brewiarzem, do której to modlitwy się zobowiązali. Diakoni są ustanawiani, aby pomagać biskupowi i prezbiterom w posłudze liturgicznej, mogą sprawować sakrament chrztu, rozdzielać wiernym Ciało i Krew Pańską, udać się z Wiatykiem do chorych, czytać Ewangelię w zgromadzeniu liturgicznym, głosić kazania, błogosławić związek małżeński, a także przewodniczyć obrzędom pogrzebu.
Po Ewangelii kandydaci zostali przedstawieni Kościołowi, a po homilii złożyli przysięgę trwania w celibacie dla królestwa Bożego. Następnie cała wspólnota prosiła wszystkich świętych, aby Bóg naszych Braci pobłogosławił, uświęcił i konsekrował. Po odśpiewaniu litanii biskup wyświęcił na diakonów: Mateusza Adamskiego, Szymona Smółkę i Rafała Woronowskiego, kleryków roku V. Diakoni zostali ubrani w dalmatyki, w których będą teraz sprawować czynności liturgiczne, przyjęli także księgę Ewangelii na znak głoszenia Słowa Bożego, które zostało im powierzone.
Nowym diakonom życzymy wzrostu w łasce, pobożności i czystości dla budowania Kościoła Chrystusowego. Rodzinom, najbliższym i przyjaciołom życzymy, by radowali się szczególnie dzisiaj z tego wielkiego święta.
