Paweł i Rafał po odczytaniu Ewangelii zostali przedstawieni Kościołowi i biskupowi jako gotowi do przyjęcia święceń. Następnie wyrazili wolę zachowywania nauki prawdziwej wiary katolickiej i czystości obyczajów, potwierdzili także chęć trwania w celibacie i złożyli przysięgę posłuszeństwa pasterzowi diecezji łowickiej i wszystkim jego następcom. Po zgodzie na warunki, jakie stawia wspólnota wiernych, wszyscy uklęknęliśmy, kandydaci padli krzyżem, co wyraża najwyższą wolę powierzenia się Bogu i prosiliśmy wstawiennictwa wszystkich świętych, aby Bóg naszych braci pobłogosławił, uświęcił i konsekrował. Po tych obrzędach przygotowawczych nastąpiła najważniejsza część sakramentu święceń diakonatu, jakim jest nałożenie rąk, które symbolizuje przekazanie mocy Ducha Świętego, Jego charyzmatów i posługi oraz modlitwa konsekracyjna. Następnie wyświęceni diakoni zostali ubrani w ich strój liturgiczny, dalmatykę i oddali cześć księdze Ewangelii na znak chęci zachowania jej nauki i życia podług jej wskazań. Końcowym obrzędem było przekazanie znaku pokoju biskupowi, co wyraża jedność i życzliwość duchowieństwa, do którego Paweł i Rafał zostali dzisiaj włączeni. Na koniec Eucharystii diakoni podziękowali Panu Bogu, biskupowi Alojzemu, rodzinom, księżom przełożonym i wszystkim zgromadzonym.

Diakoni zostali ustanowieni przez Apostołów do posługi charytatywnej (por. Dz 6,1-7). Kościół wybierając diakonów powierza im głoszenie Ewangelii, udzielanie wiernym Ciała Pańskiego, a także głoszenie kazań. Diakonat w formacji seminaryjnej jest ostatnim etapem przed przyjęciem święceń drugiego stopnia, tj. prezbiteratu. Dk. Rafale i dk. Pawle, wzrastajcie w łasce i świętości na drodze posług diakońskiej w oczekiwaniu na kapłaństwo Chrystusowe. Będziemy modlitwą i czynem was wspierać.

 

error: Zawartość jest chroniona.